Ik heb de afgelopen paar weken doorgemaakt temidde van een afschuwelijke oorlog... Die tussen mij en het 'bericht publiceren' knopje op blogspot. Het ziekteding wilde niet, nu nog steeds niet, maar ik vond een omweg, victory is mine.Naast dat probeer ik al een paar weken lang mijn 'ziek van muziek - ziekte' te bestrijden. Nadere details over dit verschijnsel;
"Wanneer men een nieuw nummer ontdekt, of een oud nummer herontdekt, en het absoluut prachtig vind, zal de vinder van dit nummer het nummer spreekwoordelijk gezegd 'grijsdraaien'. Het nummer wordt dag en nacht beluisterd en vormt een nieuwe soundtrack van het dagelijks leven van de vinder. Na een lange tijd kent de vinder het nummer volledig uit zijn of haar hoofd, en lijkt het speciale 'er van af', het kan zelfs irritant worden. De vinder schuift het absoluut prachtige nummer vervolgens volledig aan de kant, omdat hij of zij het momenteel niet meer horen wil." bron: De neocortex van yours truly.
"Wanneer men een nieuw nummer ontdekt, of een oud nummer herontdekt, en het absoluut prachtig vind, zal de vinder van dit nummer het nummer spreekwoordelijk gezegd 'grijsdraaien'. Het nummer wordt dag en nacht beluisterd en vormt een nieuwe soundtrack van het dagelijks leven van de vinder. Na een lange tijd kent de vinder het nummer volledig uit zijn of haar hoofd, en lijkt het speciale 'er van af', het kan zelfs irritant worden. De vinder schuift het absoluut prachtige nummer vervolgens volledig aan de kant, omdat hij of zij het momenteel niet meer horen wil." bron: De neocortex van yours truly.
... En toen herontdekte ik Bon Iver... Skinny Love werd gecoverd door een meisje van 15, en 'oh wat was dat toch mooi'. Ik herinnerde me meteen het origineel. Tegelijktijd vond ik Ed Sheeran's The A Team. En samen vormen deze twee nummers nu mijn playlist... zonder dat ik ze zat word hoop ik...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten