En dan breekt de eerste maandag aan. Een dag vol colleges, overleg, leerzaamheden en vreugde. En dat na drie onafgebroken weken van terreur, feest en 'thuisstudiewerk'.
De eerste collegedag, tevens de eerste dag van mijn vleesloze bestaan... voor'n weekje of twee dan.
Nadat ik met veel moeite de consequenties van mijn favoriete etensware voor het menselijk lichaam onder ogen was gekomen, heb ik besloten voor korte termijn afscheid te nemen.
In normale taal; ik eet een week of twee geen vlees.
Nu moest ik me hier op voorbereiden, maar gezien ik geen vis eet (of ieder ander dier met schubben) had ik geen andere keus dan de peperdure hoek van de vleesvervangers in te duiken. Bleek dat spul, waar ik zo veel slechts over heb gehoord, nog best lekker te zijn.
Tot zover mijn vegetarische belevingen. Mijn andere nieuwe bestaansleven, dit, heeft traag voortgang. Ik heb een dagje twitter gevolgd (alle random personen) en geprobeerd me in te houden. Ik kon er soms ook niet zo heel veel uit opmaken, in Spanje twitteren ze ook...
Tot zover mijn lekker boeiende bestaan.
maandag 31 mei 2010
zaterdag 29 mei 2010
Toen was er internet...
... om al je boeiende verhalen te delen met iemand anders dan je imaginaire vrienden.
Ik praat veel. En ik schrijf veel. En op een dag besluit je dit op internet te zetten in de hoop dat er mensen zijn die dit boeiend genoeg vinden om te lezen, of je slechte gevoel voor humor kunnen waarderen.
Stiekem hopen we gewoon allemaal dat iemand zoals Giel Beelen of Claudia de Breij (ik luister 3fm, is het te merken? moet ik betere voorbeelde verzinnen?) op een dag jou blog of twitter leest en denkt; 'zo hé die heeft talent in [vul hier een willekeurig werkwoord in]! die ga ik nu in één keer beroemd maken.'
Kans; 0,2%. Wat nog relatief hoog is, als het internet alleen in Nederland zou bestaan.
Stiekem probeer ook ik hier mensen te vermaken met mijn uitermate doorsnee 18 jarige bestaan. Ik tik dit nu over vanuit een slecht geschreven schriftje, terwijl ik de meningen van iedereen die dit zogenaamd gaat lezen al kan horen: 'Oh joepie... weer een.' 'Misschien is het een lekker wijf! Oh nee ze kan schrijven.'
Ik ben ook nogal snel afgeleid. Dat heet; concentratiestoornis. Als je dat op je scrabble bord neerlegt met drie maar de woordwaarde dan loop je binnen. Als je het gewoon hebt niet echt, tenzij je (net als ik) die clusterfuck van gedachten in je hoofd wel gebruiken kan.
Voorbeeld van de clusterfuck; een vrouw komt vanmiddag aan mijn kassa (ik speel in het weekend verkoopstertje bij de HEMA), een jaar of 70+, rolkoffertje, strak grijs kapsel, orthopedisch verantwoordde schoenen etc. Legt het geilste lingerie setje dat we verkopen op die kassa met twee rookworsten. Ik ben 18 en denk visueel (in plaatjes), en ik mag geen klanten uit lachen. Mijn kop slaat op hol; verscheidene scenario's spelen zich af op mijn persoonlijke grote scherm. Slechte B-film porno's, een erg slechte reclame campagne, een oude man die liefdevol zijn vrouw aankijkt als ze zijn favoriete rookworst op tafel zet, en een knappe verpleger into necrofilie.
Ik heb ook geen blad voor de mond. En grafonbeschofte woorden zin de taal van vandaag binnengekro[pen dus deze ontwijk ik ook niet langer. Zie die gedachte afdwalen dames en heren! Wat een tempo!
Ik nam het woord al eerder in de... toetsenbord... maar ik heb er zelf geen. Twitter. Als je werkt in een HEMA in mijn woonplaatsje en je gaat om met de mensen waarmee ik omga dan staat er iedere vier seconde een nieuw scheldwoord of een lachwekkend feit op wat niemand snapt en/of boeit. Van die dingen zoals; "geniale klant; koopt twintig pakken koek en twee pakken corrigerend ondergoed, no problems!"
Twitter is gewoon te gevaarlijk voor mensenzoals ik die het liefst iedere gedachte meteen met de rest van de wereld delen omdat deze te mooi zijn om voor jezelf te houden.
Ik studeer ook... maar ik heb een 'studieweek' (een week zonder lessen en colleges waarin je blijkbaar thuis kan werken) en een werkdag achter de rug dus ik kan niet al te veel verzinnen over mijn boomknuffelende studie.
En toch doe ik dit graag. Na het woord 'boomknuffelend' kun je waarschijnlijk wel raden wat voor studie het is. Voor de nitwits; ik heb ook een hoop vegetarische klasgenoten die geen enkel product van leer (of ieder ander deel dood dier) hebben. En dan een Hbo versie, want mijn clusterfuckbrein was na twee naar niet langer toegestaan op het VWO van een dorpsschooltje, dus daar ging ik.
Ik geloof dat je zoiets ook moet beëindigen... met groetjes ofzo?
Nog makkelijker; ik stop gewoon met typen.
Ik praat veel. En ik schrijf veel. En op een dag besluit je dit op internet te zetten in de hoop dat er mensen zijn die dit boeiend genoeg vinden om te lezen, of je slechte gevoel voor humor kunnen waarderen.
Stiekem hopen we gewoon allemaal dat iemand zoals Giel Beelen of Claudia de Breij (ik luister 3fm, is het te merken? moet ik betere voorbeelde verzinnen?) op een dag jou blog of twitter leest en denkt; 'zo hé die heeft talent in [vul hier een willekeurig werkwoord in]! die ga ik nu in één keer beroemd maken.'
Kans; 0,2%. Wat nog relatief hoog is, als het internet alleen in Nederland zou bestaan.
Stiekem probeer ook ik hier mensen te vermaken met mijn uitermate doorsnee 18 jarige bestaan. Ik tik dit nu over vanuit een slecht geschreven schriftje, terwijl ik de meningen van iedereen die dit zogenaamd gaat lezen al kan horen: 'Oh joepie... weer een.' 'Misschien is het een lekker wijf! Oh nee ze kan schrijven.'
Ik ben ook nogal snel afgeleid. Dat heet; concentratiestoornis. Als je dat op je scrabble bord neerlegt met drie maar de woordwaarde dan loop je binnen. Als je het gewoon hebt niet echt, tenzij je (net als ik) die clusterfuck van gedachten in je hoofd wel gebruiken kan.
Voorbeeld van de clusterfuck; een vrouw komt vanmiddag aan mijn kassa (ik speel in het weekend verkoopstertje bij de HEMA), een jaar of 70+, rolkoffertje, strak grijs kapsel, orthopedisch verantwoordde schoenen etc. Legt het geilste lingerie setje dat we verkopen op die kassa met twee rookworsten. Ik ben 18 en denk visueel (in plaatjes), en ik mag geen klanten uit lachen. Mijn kop slaat op hol; verscheidene scenario's spelen zich af op mijn persoonlijke grote scherm. Slechte B-film porno's, een erg slechte reclame campagne, een oude man die liefdevol zijn vrouw aankijkt als ze zijn favoriete rookworst op tafel zet, en een knappe verpleger into necrofilie.
Ik heb ook geen blad voor de mond. En grafonbeschofte woorden zin de taal van vandaag binnengekro[pen dus deze ontwijk ik ook niet langer. Zie die gedachte afdwalen dames en heren! Wat een tempo!
Ik nam het woord al eerder in de... toetsenbord... maar ik heb er zelf geen. Twitter. Als je werkt in een HEMA in mijn woonplaatsje en je gaat om met de mensen waarmee ik omga dan staat er iedere vier seconde een nieuw scheldwoord of een lachwekkend feit op wat niemand snapt en/of boeit. Van die dingen zoals; "geniale klant; koopt twintig pakken koek en twee pakken corrigerend ondergoed, no problems!"
Twitter is gewoon te gevaarlijk voor mensenzoals ik die het liefst iedere gedachte meteen met de rest van de wereld delen omdat deze te mooi zijn om voor jezelf te houden.
Ik studeer ook... maar ik heb een 'studieweek' (een week zonder lessen en colleges waarin je blijkbaar thuis kan werken) en een werkdag achter de rug dus ik kan niet al te veel verzinnen over mijn boomknuffelende studie.
En toch doe ik dit graag. Na het woord 'boomknuffelend' kun je waarschijnlijk wel raden wat voor studie het is. Voor de nitwits; ik heb ook een hoop vegetarische klasgenoten die geen enkel product van leer (of ieder ander deel dood dier) hebben. En dan een Hbo versie, want mijn clusterfuckbrein was na twee naar niet langer toegestaan op het VWO van een dorpsschooltje, dus daar ging ik.
Ik geloof dat je zoiets ook moet beëindigen... met groetjes ofzo?
Nog makkelijker; ik stop gewoon met typen.
Abonneren op:
Posts (Atom)